Nel mezzo del cammin di nostra vita
mi ritrovai per una selva oscura,
ché la diritta via era smarrita.
Ahi quanto a dir qual era è cosa dura
esta selva selvaggia e aspra e forte
che nel pensier rinova la paura!
Tant'è amara che poco è più morte;
ma per trattar del ben ch'i' vi trovai,
dirò de l'altre cose ch'i' v'ho scorte.
Νελ μεζζο δελ καμμιν δι νοστρα βιτα
μι ριτροβαι περ υνα σελβα οσκυρα,
κε λα διριττα βία ερα σμαριττα
Αχι κυαντο α διρ κυαλ ερα ε κοσα δυρα
εστα σελβα σελβαδδια ε ασπρα ε φορτε
κε νελ πενσιερ ρινοβα λα παυρα!
Ταντ'ε αμαρα κε ποκο ε πιυ μορτε;
μα περ τρατταρ δελ βμεν κ'ι β'χο σκορτε.
